T. S. ELIOT - Wiersz o kocie

Niktoś: Kot-Zagadka

Niktoś vel Niewidzialny Pazur to fantom, Kot-Zagadka:

Za nic ma rządy Prawa ten król przestępczego światka.

Dochodzeniowcy głową w mur biją, w tym jednym zgodni,

Że otóż nie zastali go (kota) na miejscu zbrodni.

Bo Niktoś, Niktoś, któż jak on, co nie wychodzi z cienia,

Drwi sobie z wszystkich ludzkich praw, w tym także

[z prawa ciążenia!

Jak fakir lewituje (choć mężowie to czcigodni),

Nigdy więc nie widzimy go (kota) na miejscu zbrodni.

Szukasz go tam, gdzie ciepło-ciepło, szukasz i tam, gdzie

[chłodniej,

A jego nigdy, powtarzam wam, nie ma na miejscu %brodni!

Poznać go łatwo: jest to kot wysoki, jak żerdź chudy,

Oczy zapadły mu się w głąb, włos ma ogniście rudy.

Czaszka wysklepia mu się wzwyż, myśli zbruździły czoło,

Nieszczotkowany nigdy wąs, płaszcz z ubłoconą połą.

Na boki głową chwieje jak wąż, spojrzenie mgła zasnuwa

I rzekłbyś, że zapada w sen, lecz Niktoś zawsze czuwa.

Bo Niktoś, Niktoś, któż jak on, co nie wychodzi z cienia,

Jest diabłem w kociej skórze, jest potworem zwyrodnienia!

W ciemnej uliczce widzi się go czy w bramie gdzieś

[przechodniej,

Lecz nigdy nie widzimy go (kota) na miejscu zbrodni.

Chociaż w znaczone karty gra, jak mówią, nasz pan kotek,

Nie ma odcisków jego łap w żadnej z policyjnych kartotek.

Gdy więc w spiżarce wędlin brak, w szkatule — biżuterii,

Pod drzwiami mleka, szyba zaś wybita w oranżerii,

Pikuś sąsiadów trupem padł: o, wtedy najniezawodniej —

Rzecz dziwna! — nie widzimy go (kota) na miejscu zbrodni.

Kiedy więc zniknął w MSZ ostatni ślad po Pakcie,

O zaginięciu planów, map MON mówi jak o fakcie,

Na schodach zaś papieru strzęp potwierdza najdowodniej

Dywersję — nie widzimy go (kota) na miejscu zbrodni.

Gdy po oszacowaniu strat Dwójka zapewnia rząd:

„To wszystko Niktoś, nikt jak on!" - on jest daleko stąd.

Pazury czyści, w hamaku śpi, albo, nie będąc leniem,

Skomplikowanym dużych sum zajmuje się dzieleniem.

Bo Niktoś, Niktoś, któż jak on, co nie wychodzi z cienia,

Tyle obłudy w sobie ma i tyle ugrzecznienia!

Zawsze alibi ma (lub dwa), świadkowie zaś przygodni

Potwierdzą, że nie było go (kota) na miejscu zbrodni.

Mówi się też, że wszystkie z psot na świecie znane koty

(By wspomnieć Manko Szwaba i podobne mu istoty)

To szpiedzy, to agenci, to łajdacy nieodrodni,

Rządzi zaś nimi Wielki Kot, ten Napoleon Zbrodni!

(tłum. Adam Pomorski)